Wczoraj spędziłem około 6 godzin na konfiguracji pfSense , więc czas napisać krótkie podsumowanie. Okazuje się, że mój wybór nie był specjalnie trafiony 🙂 Wydawało mi się, że wybierając rozwiązanie pośrednie pomiędzy m0n0wall em, które niestety znam tylko z opowieści (nikt nie narzeka) a czymś takim jak Untangle (też nieznany z praktyki) trafię idealnie w swoje potrzeby. Niestety… zawiodłem się. Instalacja przebiegła bez większych problemów (no może poza automatycznym rozpoznawaniem interfaców, interface jest wprawdzie rozpoznawany, ale wkładanie i wyjmowanie wtyczek jest bez sensu. Za to interface samego system jest bardzo czytelny, można sobie nawet zmieniać skórki, ale… nie jest intuicyjny. Pozycji w menu jest po prostu za dużo, większość z nich nie będzie wykorzystywana, a nie można ich wyłączyć ani pogrupować. Nawigacja jest upierdliwa, bo albo korzystamy z menu rozwijanego (co przy wolnych połączeniach, słabych VPNach potrafi wku…) albo pełne menu, które powoduje, że strona ma kilometr.

Moje nowe odkrycie jest dosyć zaskakujące. Byłem przekonany, że nie się znaleźć nic lżejszego poza tym co do tej pory znalazłem… Okazuje się że nic bardziej mylnego. Poszukując jakiegoś inteligentnego rozwiązania dla mojej “małej” firmy w postaci routero-firewalla odkryłem pfSense (dzięki Rada 😉 a idąc linkami dalej trafilem na FreeSwitch . Okazuje się, że… można. Na razie robię próbna instalację, wnioski niebawem.

Przy okazji robienia porządków na dysku, znalazłem drugi artykuł Ryszarda Tadeusiewicza z Entera rocznik 1995 😉 ktoś to jesze pamięta ? Poniżej przedruk.

Captcha to mechanizm bardzo popularny i bardzo prosty. Zgodnie z definicją Wikipedii to (Completely Automated Public Turing test to te Computers and Humans Apart). Czyli test Turinga na rozpoznanie czlowieka. Polega on na tym, że generowany jest obrazek z tekstem, który ma być niemożliwy do odczytania przez boty, które mają mechanizmy OCR (rozpoznawania tekstu). Niestety coraz częściej obrazki Captcha nie dają się odczytać nawet przez ludzi 🙂 Zamiast blokować boty, blokują ludzi. Niestety prawda jest taka, że jest to jedyna metoda na wszelkiego rodzaju upierdliwe automaty dopisujące komentarze, czy wypełniające formularze jakie tylko mogą się trafić.

Temat wirtualizacji przewija się u mnie w firmie regularnie. Ostatnio nawet jeden z czytelników zadał mi bardzo proste i ważne pytanie “Po co ?”. Odpowiedź jest bardzo prosta – wydajność współczesnych komputer jest masakryczna. Niestety a może i stety, większość systemów operacyjnych / oprogramowania wykorzystuje tutaj zaledwie kilka procent / kilkadziesiąt procent mocy obliczeniowej naszych potworów (no… może poza wyjątkami z Micro$oftu, który nie robiąc nic zajmuje 100% mocy procesora).

Do tej pory do wirtualizacji używałem wyłącznie VMware w najróżniejszych odmianach. Zaczynając od VMware Worksation , kończąc na VMware ESXi , którego wymagania sprzętowe zabijają najstarszych górali. Ostatnimi czasy podjąłem decyzje o powrocie do wirtualizacji poszczególnych podsystemów w mojej firmie, a co za tym idzie jedna z maszyn pracujących jako centrala VoIP w oparciu PBX in a Flash oddała swoje zasoby na rzecz Debiana i… nowej centralki VoIP 🙂

Przy okazji kodowania jednego z systemów, okazało się że potrzebuje wykorzystać sporo operacji na tablicach w JavaScript. Znalazłem kilka niezłych źródeł informacji: Mastering Javascript Arrays oraz trochę bardziej ogólnie: dokumentacja JavasScript